Dag 17: Pahrump → Zion

De dag begint goed, met een zonnetje. Zou ook natuurwonder zijn als dat hier niet zo was 😉
Maar toch even de vraag: wie belde ons om 06:00 wakker… Kom maar, kom maar, kom maar…

Vervolgens piept en rinkelt van alles om 6:30. Had mijn Skype niet uit gezet dus was voor NL gewoon online. Foutje. Maar totaal niet erg want nu kon ik lekker rustig alle reacties lezen. Geweldig!!! Bedankt voor alle tips en we lachen erg om vele van jullie adremheid (vooral zo op de vroege ochtend). Btw Met gezondheid is het door alle middeltjes hier ook alweer stuk beter gelukkig.

Nog even tijd voor het vragenuurtje voor we opstaan en even gaan skypen met Zzzzzenderen:
@Caroline en @Isis: we gaan inderdaad vaker dumpen. In boekje stond dat je de zwarte alleen mocht dumpen bij meer dan half vol, en dat deden wij braaf. Maar we ontdekten later dat na het legen, hij nog steeds op 2/3 vol aangeeft. Geen idee waarom, maar een goed excuus om te legen wanneer we willen 😉
@LaMoEr: planken is een levensgevaarlijke hobby, die je niet moet onderschatten. Google maar eens. Staat zelfs al op Wikipedia. Er zijn ook al slachtoffers bij gevallen, van mensen die op balkonrandjes gaan Liggen enzo. Gelukkig zitten we straks in Vegas maar op de 27e verdieping ( met balkon). Volgens mij komt het uit het verre Oosten. We hebben hier ook al een paar Oosterlingen plat zien gaan 😉
En de verzekering is inderdaad inclusief afkoop eigen risico, dus dat zit vast wel snor.
@Joukje: nou nou zeg, wij maken een reisje naar het Westen, maar jij overtreft ons toch behoorlijk: vlak voor ons vertrek zat je al in het oosten (Berlijn), vlak na ons ging jij naar het zuiden (Frankrijk) en nog tijdens onze vakantie zit je in het westen (DH) en nu weer naar het noorden (Vlieland). Wordt tijd voor een blog 🙂

Zo, wij gaan ontbijten en skypen en dan op weg naar Zion via Vegas …. Zonder stoppen, ik ben benieuwd of dat lukt (moeten we geen DQ zien!)

Komende dagen weer geen internet verwacht ik, dus tot over een dag of 4 a 5 vermoed ik, als we in Page zijn.

Liefs uit de States.

Nog een nabrandertje over enkele dagen geleden:

In Yosemite hoorden wij de eerste nacht een hoop herrie, alsof mensen met pandeksels tegen elkaar sloegen. Ook een hoop geschreeuw en wat knallen. Dat is dus het resultaat van kamperen in het wild: beren! Het was (helaas) op de naastgelegen camping, dus we hebben ze zelf niet gezien.

Maar dit kreeg een staartje: in Mammoth Lakes stonden ook vele borden met waarschuwingen voor beren (niet de rode, dat zijn de trieste borden die geplaatst worden op plekken waar een beer doodgereden is. Dit jaar al 12! En dat op een populatie van tegen de 300), maar ook dat er hier geen rangers zijn die ’s nachts de beren wegjagen. En we hadden de nodige afval verzameld, mede dankzij de magnetron maaltijden. Voor Sophie was dat even teveel van het goede. Romée en Marlynn sliepen in de hoogslaper, Inge en ik achterin en Sophie lag zo’n beetje voor de deur. Ze zette een paar pannen naast haar bed zodat als er een beer binnen zou komen ze die met een oorverdovende hoeveelheid lawaai wel even terug het bos in zou jagen. Het bleef rustig die nacht …
Inmiddels slaapt iedereen ook weer meer relaxed:

We gaan de hitte van Pahrump verlaten en trekken verder landinwaarts, via Arizona naar Utah. Onderweg passeren we Las Vegas en net buiten de stad ontbijten we. We parkeren vlak voor de deur van een militair opleidingscentrum, dus waarschijnlijk staat ons doen en laten inmiddels op tape. Lekker rustig daar, dus de generator kan aan en de airco vervolgens ook. En dat mag ook wel, man man, was Death Valley heet? Watjes zijn het daar! Hier scoort de thermometer nog hoger en zitten we rond de 46 graden Celcius.

Vanaf Vegas duurt het niet gek lang voordat de omgeving echt steeds mooier wordt. De bergen worden roder en de plaatjes zijn na iedere bocht weer een nieuwe verrassing. We komen uiteindelijk in het plaatsje Springdale, wat bijna tegen de grens van Zion aan ligt. We gaan allereerst naar de Zion Adventure Company. Hier liggen al netjes alle gereserveerde spullen klaar voor onze tocht van morgen: “Hiking the Narrows”. Wat houdt dat in? Speciale schoenen die goede grip hebben op natte stenen en stevig zijn. Daarnaast speciale sokken en een lange stok. Een kleine toelichting voor diegene die the Narrows niet kennen: Zion is ene canyon waardoorheen een bus loopt die je langs diverse haltes uiteindelijk tot het eindpunt brengt, the temple of Sinawava. Daar loop je vervolgens nog een mijl langs de rivier tot bijna het einde van de vallei. Het enige wat er dan nog voor je ligt is een rivier die naar je toe stroomt. Hiking the Narrows wil zeggen: de schoenen aan, stok mee en door het water. Je loopt zover je wilt, als je denkt moe te gaan worden keer je om en loop je dezelfde route terug.

We krijgen een instructievideo te zien die ons vooral op de (geheel op Amerikaanse wijze) risico’s wijzen. Flashfloods komen hier een paar keer per jaar voor en als (ALS) je wordt overvallen, dan is het toch wel prettig te weten dat je het merkt en vervolgens weet hoe te handelen. Er volgen ook enkele etiquette in the Narrows. Plassen doe je op de stenen of in het water en de grotere boodschap … in een zakje en die neem je netjes mee. Zo houdt men the Narrows mooi schoon.
Als Sophie, Romée en ik alle spullen hebben en de video tot ons hebben genomen worden we nog even gewezen op de verwachtingen: uitstekend. Temperatuur 41 graden, in the Narrows 33. Het water ongeveer 16 graden. Stroming: mild. Op een schaal van 1 tot 10 rond de 2, dus eitje. Mochten jullie twee namen missen, dat klopt. Inge en Marlynn hebben andere plannen voor morgen. Ze gaan een dagje canyoning. Morgenochtend 7:30 present zijn bij de Adventure Company.
We rijden vervolgens naar de camping en hebben een heerlijke plek naast de rivier. Erg ruim. Alleen jammer dat ze ’s avonds tot het donker is met een graafmachine bezig zijn aan de rivier. Verder is de eerste indruk van Zion erg positief. De bergen kleuren schitterend in de ondergaande zon.

Romée en ik gaan nog even op pad om drie geocaches te vinden. De cache met ruimte voor de laatste travelbugs vinden we helaas niet. Eerlijk gezegd wou ik de bossen niet in wandelen in het schemer wetende wat voor gespuis hier rond loopt (tarantula’s, ratelslangen, poema’s … we schrokken al van een hert wat ineens uit de bosjes omhoog kwam op 4 meter afstand).

En dan lekker slapen … morgen vroeg weer op!