Dag 23: Grand Canyon → Las Vegas

Whoeeaaah… 05:30 de wekker, da’s vroeg. Iedereen slaapt nog, of doet alsof. Ik koppel alles los, leeg de tanks (net andersom natuurlijk) en vertrek. Het is al dusdanig licht buiten dat ik sunrise voor lief neem en besluit meteen te vertrekken richting Vegas. We hebben onderweg ook nog wat te doen, dus ook de tijd wel nodig voor de langste rit van da vakantie.

We passeren onderweg nog een ‘duister’ gebied, waar nog een behoorlijk stuk land aan het nagloeien is van de brand die er gewoed heeft. De rest van de route is heerlijk relaxed rijden. Tegen 08:30 rijden we bij Seligman de snelweg af, om een stukje Route 66 te zien en te ontbijten. We wandelen langs de winkeltjes gevuld met spullen uit de sixties. Leuk.

We kletsen even met een echtpaar die net hun motoren parkeren en het dus op de mooiste manier doen: met de Harley Davidsons de hele Route 66 afleggen. In een winkeltje vraagt hij of ik een foto van hen wil nemen, samen met een oudere man. Uiteraard. Maar ik wil wel even weten of hij misschien beroemd is, want hij signeert ook nog hun t-shirts. “Oh yeah! That’s THE Angel Delgadillo! The man who brought Route 66 back alife here in Seliman, Arizona in 1987!”. Ok … Cool. Ik ben een duidelijke cultuurbarbaar in hun ogen, maar het enthousiasme van hen en ook van THE Angel Delgadillo is prachtig. Ik koop snel even een kaart (met hem op de voorzijde) en hij signeert die voor ons.

Voor ontbijten is het in Seligman kennelijk nog te vroeg, dus we besluiten om in de camper even de eerste trek te stillen en vervolgens door te rijden naar Kingman. Daar schijnt volgens ons handboek (tip: Zuidwest-USA van Trotter is een erg goed boek voor rondreizen door deze omgeving) een leuk Cowboy restaurant te zijn. We rijden van Seligman naar Kingman via Route 66. Aangezien het restaurant om 11:00 open gaat, komt dat qua timing mooi uit. De route is mooi, helaas nergens de beschilderde Route 66 logo groot midden op de weg gezien Waarschijnlijk te gevaarlijk …? Wel in Kingman kleinere, maar die zijn wat te modern en ook niet echt bereikbaar door het verkeer. Om 11:05 stappen we naar binnen bij Dambar & Steakhouse en het ziet er inderdaad leuk uit. Rechts meer ‘pannenkoekrestaurant-achtig’ maar links is de bar -met wat zaagsel op de vloer en koeien tafelkleedjes- en die is leuk. We eten heerlijke sandwiches, spelen een muziekje op de jukebox anno 2011 (dus met honderdduizenden titels en touchscreen) en kijken een beetje naar American Football.

Dan op naar de Hooverdam. Deze in 1935 geopende dam was toen de grootste ter wereld. Nu danken zo’n 25 miljoen mensen drinkwater aan deze dam. De Mexicaanse boeren moeten het sindsdien met aanzienlijk minder water doen. Met dank aan Uncle Sam. We rijden eerst over de net nieuwe brug voor de dam, gaan dan een stuk terug en door de security. De hele camper wordt gechekt en ieder luikje moet open. En da’s nog niet zo makkelijk met die 4 sleutels die er op twee manieren in kunnen en allemaal op elkaar lijken maar per luik verschillend zijn. Zucht puf. Bloody hot en dus zweten om alles open te krijgen. Maar de man in uniform (dus vriend) is tevreden. Ook binnen is alles gecheckt door een collega, maar die was aanzienlijk sneller klaar. We hadden zo een boze uitgedroogde Mexicaanse boer in de douche of op het toilet naar binnen kunnen brengen.

Bij de dam maken we wat foto’s en gaan weer weg. Het is ons veel te warm om over de dam te lopen. De verleiding om het koude water in de springen zou wel eens erg groot kunnen zijn. Dus voor ieders best wil vertrekken we naar Las Vegas! Eerst naar de outlet, voor de laatste shop activiteiten en dan naar het hotel.

Het hotel is snel gevonden, het inchecken snel gepiept en we vallen ons penthouse op de 34e verdieping (voor twee nachten) binnen. WOW! Wat een ruimte. En wat heerlijk om zo’n balkon te hebben. De badkamer van ons (de meiden hebben er zelf twee) is qua oppervlakte groter dan de hele camper. De keukens (ook twee) zien er erg mooi uit, ze zijn waarschijnlijk nog nooit gebruikt. Ook wij houden het bij de waterkraan en de rest buiten de deur. Maar goed, het blijft leuk.

Als Inge en ik de huurauto ophalen gaan de meiden even zwemmen. De auto is heel snel geregeld. We hadden een reservering bij Dollar via de CarHireAgency in Engeland. Ik weet nu meteen zeker dat ik bij Alamo in LA genaaid ben voor een tank benzine die van mijn CC is afgeschreven terwijl ik precies dezelfde voorwaarden heb. En dat verhaal komt me bekend voor … Maandag maar even contact zoeken met Alamo en hopen dat er gecrediteerd kan worden en ik niet met een voucher wordt opgescheept.

Al met al kost het toch de nodige tijd, mede door wat wegomleggingen. Het is al donker als we terug zijn en we halen snel de meiden op. Honger en een ernstige behoefte aan shoppen beginnen hun tol te eisen We horen dat het mooie grote zwembad gesloten is en dat is wel heel erg jammer. De meiden hebben gelukkig wel in een ander bad kunnen zwemmen, maar ja, die was gewoon rechthoekig en had geen stroomversnellingen. Wel erg jammer dus.

Op de Strip moet je echt even alles op je in laten werken. Al die lampjes, de mensen het geluid. Maar wel gaaf. Zelfs de tocht door het hotel om op de Strip te komen is al een belevenis. Over de rode loper, want < 18 jr langs de eeuwig rinkelende en flikkerende speelautomaten. Er is ook een mega-wand met heel veel tv’s met allerlei sportwedstrijden om op te gokken. Zo pikken we nog iets van de US Open mee 😉 De leeuwen die in het MGM lopen waren nu helaas nog niet te zien, ze waren al naar hun nachthokken.

Al snel komen we een bekende tegen: Jack Sparrow. En zo lopen er nog tig rond in soms wat vervallen en soms mooie outfits. Jack 2 was wel erg goed. Hij acteerde echt voor de foto en had dezelfde verwijfde trekjes en dronkemans sound als de originele versie.

We wandelen naar de M&M store en vergapen ons aan de merchandise van een paar snoepjes. Maar wel erg vrolijk. De wand met alle soorten en smaken is ook geweldig. Natuurlijk wel weer wat te klagen, want $15 voor een pond(je) is natuurlijk van den zotte. Toch mocht je ook gratis proeven! De nieuwe coconut smaak: heerlijk … dat ene grijze M&M-etje dat je krijgt. “Tell me if you like it!” zegt ze er netjes bij. “I do!! Give me another one.”  En zo verdubbel ik mijn M&M consumptie van die avond. De meiden halen wat souvenirs en vervolgens gaan we eindelijk eten.

Ik was weer getipt (bedankt  hè!) en dus lopen we bij de Outback naar binnen. En dat was een goed plan! Wat een heerlijk stuk vlees krijg je hier. We hebben het ons allemaal heel erg goed laten smaken.

Het is al rond 23:30 als we naar het hotel terug lopen. Gaaaaaap. We rollen ons bed in. Vol van alle indrukken.